Από την Ατλαμάζογλου Στυλιανή Είμαστε αυτές που κοιτάς και σκέφτεσαι, αυτές που σε περιστοιχίζουν καθημερινά. Η μάνα σου, η αδερφή σου, η γιαγιά σου, η φίλη σου, η συνάδελφος, η κοπέλα σου, η γυναίκα…
Browsing Category Σκέψεις
Nα τιμάς την τελεία που βάζεις, σε ψηλώνει
Από την Ατλαμάζογλου Στυλιανή «Τέλος!». Το τέλος μιας ερωτικής ιστορίας. Μια λέξη, μια σκέψη, μια σελίδα που γυρνάς, μια νέα σελίδα που ξεκινάς να διαβάζεις. Θαυμάζω απεριόριστα τους ανθρώπους που ξέρουν να βάζουν τελεία, ακολουθώντας πιστά…
Εδώ, ο κόσμος καίγεται
Από την Ατλαμάζογλου Στυλιανή Η επόμενη μέρα. Μαύρη, καταθλιψτική, θολή, όπως ο ουρανός. Δεν είναι αυτός ο ελληνικός ουρανός που ξέρω. Χιλιάδες λέξεις στροβιλίζονται στο μυαλό μου. Μου λένε στον δρόμο «καλημέρα» και δεν απαντώ το…
Παππού, να μου προσέχεις τη γιαγιά
Από την Ατλαμάζογλου Στυλιανή Να ‘μαστε, λοιπόν, γιαγιά, στο ίδιο νεκροταφείο, είκοσι τρία χρόνια μετά τον παππού. Τότε ήμουν παιδάκι, δεν κατάλαβα τίποτα, παρόλο που θυμάμαι εκείνη τη μέρα. Τούτη φορά, ήρθαμε για ‘σένα, για…
Το όνομά σου: Πόσο διαφορετικό ξεστομίζεται από τα χείλη εκείνου που σε θέλει
Από την Ατλαμάζογλου Στυλιανή Αυτός που σε θέλει, είναι αυτός που σε θέλει, τελεία και παύλα. Θέλει εσένα και σε θέλει ολόκληρη, δίχως δικαιολογία, δίχως να αμφιβάλλεις. Εσένα, όπως και να σε βλέπει, ατιμέλητη, απλή,…
Δεν θέλω να γίνεις ο «Βαλεντίνος» μου απόψε
Δεν θέλω να μου προσφέρεις τριαντάφυλλα σήμερα. Θέλω να μου φέρνεις ένα πού και πού, όταν το αισθάνεσαι. Θα εκτιμήσω περισσότερο ένα τριαντάφυλλο ένα βράδυ που θα βγούμε ή ένα πρωί στο κρεβάτι. Θα μου…
Η Αθήνα των Χριστουγέννων κι ο «αόρατος καθρέπτης»
Χριστούγεννα 2017, Αθήνα. Παθιασμένα φιλιά ερωτευμένων κάτω από τα γκι θα δεις, που, θαρρείς, κάνουν το Xρόνο να κοντοστέκεται για χάρη τους, σα να έχει υπογράψει κάποιο μυστικό κοντράτο με τον Έρωτα. Δεκάδες κι οι αδέσμευτες…
Δεν σου δίνει ο χρόνος το περιθώριο, να μην τον προλάβεις.
«Κι αν, εαυτέ μου, σ’ άφησα να πέσεις για λίγο, Κι αν η καρδιά σε οδήγησε πιο κάτω, Τότε να με συγχωρέσεις. Χαθήκαμε στο δρόμο, αφήσαμε τα χέρια, χαθήκαν κι οι σκιές μας και ψάχνουν…
Συναντώντας έναν από τους εναπομείναντες σφουγγαράδες
Περνάω συχνά, τα πρωινά, από την οδό Μητροπόλεως, στην αρχή της, στο Σύνταγμα και, μέχρι σήμερα προσπερνούσα έναν κύριο, που πουλάει σφουγγάρια, έχοντας στην άκρη του μυαλού μου, ότι θέλω να αγοράσω κάποια στιγμή. Ένα…
Το «ένα» κόβεται στα δύο, με μία μόνο λέξη
Το «ένα» κόβεται στα δύο, με μία μόνο λέξη. Θυμάσαι την πρώτη φορά που την είδες σε εκείνο το πάρτι κι όσα αναρωτήθηκες; Ποια να είναι; Είναι δεσμευμένη άραγε; Θυμάσαι τη φορά που της μίλησες και…