Περνάω συχνά, τα πρωινά, από την οδό Μητροπόλεως, στην αρχή της, στο Σύνταγμα και, μέχρι σήμερα προσπερνούσα έναν κύριο, που πουλάει σφουγγάρια, έχοντας στην άκρη του μυαλού μου, ότι θέλω να αγοράσω κάποια στιγμή. Ένα καλοκαιρινό πρωί, λοιπόν, αγόρασα ένα σφουγγάρι από τη Λήμνο, γιατί αφενός είναι ένα φυσικό προϊόν και, αφετέρου, τόσο η συλλογή του όσο η επεξεργασία του είναι μια ολόκληρη παραδοσιακή διαδικασία, που αντέχει στη ροή του χρόνου. Όπως και να το κάνουμε, έχει άλλη αξία.

Μίλησα για λίγο με τον κ. Παναγιώτη. Είναι ένας πράος άνθρωπος, με εμφανή τα σημάδια του χρόνου και της αλμύρας της θάλασσας. Το βλέμμα του ήρεμο και αυτό που αποπνέει, είναι ταπεινότητα, η οποία σου εμπνέει σεβασμό. Μου είπε, πως έκανε αυτό το επάγγελμα για χρόνια στο παρελθόν και πλέον είναι κάτοικος Αθηνών. Εξεπλάγην! Του ζήτησα να τον βγάλω μια φωτογραφία και δέχτηκε. Δώσαμε τα χέρια κι έφυγα.

Έψαξα στο διαδίκτυο και εξεπλάγην διπλά, γιατί βρήκα άρθρο σχετικό, όπου υπάρχει και δική του συνέντευξη!

Υ.Γ.: Στηρίξτε τα ντόπια παραδοσιακά προϊόντα κι ας κοστίζουν λίγο παραπάνω. Άλλωστε, η ποιότητά τους και η συναισθηματική αξία δεν συγκρίνονται με τα, μαζικής παραγωγής, προϊόντα του εμπορίου.