Από την Ατλαμάζογλου Στυλιανή
Είμαστε αυτές που κοιτάς και σκέφτεσαι, αυτές που σε περιστοιχίζουν καθημερινά. Η μάνα σου, η αδερφή σου, η γιαγιά σου, η φίλη σου, η συνάδελφος, η κοπέλα σου, η γυναίκα σου· όλες αυτές, είμαστε εμείς. Μας ενώνει το ίδιο φύλο και την ίδια στιγμή μας χωρίζουν τόσα άλλα χαρακτηριστικά. Η διαφορετικότητα και η ξεχωριστή ομορφιά της κάθε μιας από εμάς, συνθέτουν ένα τόσο ενδιαφέρον και πολύχρωμο ψηφιδωτό, που έκανε πάντα την ανθρωπότητα να αγαπά τόσο πολύ το γυναικείο φύλο, εκθειάζοντάς το, αλλά και να το υποβαθμίζει, ταυτόχρονα, με υποσυνείδητη μανία και διάφορους τρόπους και μέσα, εξαιτίας του φθόνου.
Είμαστε αυτές που γνωρίζουν ότι η λέξη «γυναίκα» περιλαμβάνει πολλά παραπάνω από ένα ζευγάρι γόβες κι επιτηδευμένη θυληκότητα. Είμαστε αυτές που έμαθαν και θέλουν να τα βγάζουν πέρα μόνες τους. Να μην πέφτουν στην ανάγκη κανενός· να μην ξεπέφτουν, γενικώς. Είμαστε αυτές που εργάζονται σκληρά, κι αν χρειαστεί, σκληρότερα ακόμα. Αυτές που αναθρέφουν παιδιά και στηρίζουν οικογένεια με αυτοθυσία και σθένος. Αυτές που δεν παραδίνονται στη μοίρα τους, που είναι οι αγωνίστριες της ζωής και με θάρρος κάνουν ένα ένα τα βήματα, κι ανεβαίνουν λίγο λίγο τη σκάλα της επιτυχίας, με μόχθο και μέτωπο καθαρό, κλείνοντας τα αυτιά στα λόγια, όσων δεν πιστεύουν σε αυτές. Ξέρουμε πως τα πικρόλογα και τα υποτιμιτικά σχόλια δεν απευθύνονται πουθενά αλλού, παρά μόνο πίσω, στον ίδιο τον άνθρωπο που τα ξεστομίζει.
Είμαστε οι γυναίκες επαναστάτριες, που αγωνίζονται με σθένος κι αυταπάρνηση για έναν καλύτερο κόσμο και τον πολιτισμό, οι γυναίκες επιστήμονες, οι γυναίκες εργάτριες, οι αθλήτριες, οι πετυχημένες, αυτές που οι συνθήκες δεν ευνόησαν, ώστε να πετύχουν, αλλά εκείνες ακόμα αγωνίζονται. Είμαστε οι γυναίκες, δέσμιες των πατριαρχικών καταλοίπων, που θέλουν τη γυναίκα ακόμη “res”. Είμαστε τα θύματα της πλέον γκροτέσκας μορφής ρατσισμού, του σεξισμού. Είμαστε οι γυναίκες που, ακόμη, δυστυχώς, υποτίθεται, ότι δεν δικαιούνται και πολλά πολλά και θα πρέπει να κλείνουν και στόμα και μάτια και αυτιά.
Είμαστε οι γυναίκες με αρχές, ήθος και πίστη στα “πιστεύω” μας. Γνωρίζουμε την αξία μας και σταδιακά μαθαίνουμε, καμιά φορά με τον σκληρό τρόπο, τον απρόσμενο, να μην αφήνουμε τους άλλους να μας υποτιμούν, βάζοντάς τους όρια. Μαθαίνουμε να μην αλλάζουμε για τους άλλους, να υποστηρίζουμε, όσα λέμε.
Είμαστε αυτές που επιλέγουν πολύ προσεκτικά τους φίλους τους, τους συνεργάτες, τον σύντροφο, τον σύζυγο. Είμαστε οι σωστές φίλες, μητέρες, ερωμένες, αυτές που αναζητούν πάντα την ποιότητα και όχι μια μέτριας ποιότητας ποσότητα, προκειμένου να καλύψουν τις ανασφάλειες και να τραφεί ο εγωισμός τους. Δεν αγαπάμε όλους το ίδιο ούτε για τους ίδιους λόγους. Όμως, αγαπάμε. Κι αν το λέει η καρδούλα μας, συγχωράμε κι υπομένουμε.
Είμαστε αυτές που δεν τους αρκούν οι χλιαρές διαπροσωπικές σχέσεις. Θέλουμε φλόγα, ένταση και πάθος. Προτιμάμε να επενδύουμε τον χρόνο μας, παρά να αναλώνουμε τον εαυτό μας. Η καρδιά μας, άλλωστε, δεν χόρταινε ποτέ με ψίχουλα αγάπης. Καλύτερα να μείνει νηστική, παρά μισοταϊσμένη. Είμαστε αυτές που τα δίνουν όλα στον έρωτα. Αυτές που στέκονται, σαν βράχος, στον άντρα δίπλα τους, που του ΄ξηγιούνται «σπαθί» σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του. Αυτές που επιλέγουν έναν σύντροφο, γιατί τον θαυμάζουν, και μπροστά του οι άλλοι ωχριούν. Αυτές που δεν τις ενδιαφέρει καθόλου, να ενδώσουν σε άλλων το φλέρτ, γιατί το καρδιοχτύπι είναι μόνο για εκείνον. Αυτές που πληγώνονται και, συνήθως, προδίδονται, γιατί τις θεώρησαν δεδομένες και δεν είχαν κάποιον να τους πει ότι θα τις χάσουν. Αυτές που νιώθουν μισές με την απουσία εκείνου, που κλαίνε γοερά μόνες τους τη νύχτα, αλλά δίνουν την προσωπική τους μάχη να είναι και να φαίνονται δυνατές. Και είναι δυνατές. Πιο πολλή, απ’ όση πίστευαν, η δύναμή τους, τις κάνει να στέκονται ξανά και ξανά στα πόδια τους.
Είμαστε αυτές που ονειρεύονται, που ζουν τη στιγμή. Είμαστε οι γυναίκες που γερνάνε, αλλά η ψυχή και το πνεύμα τους διατηρούν την νεανικότητά τους. Είμαστε οι γυναίκες που δεν φθονούν, δεν ανταγωνίζονται, δεν ξεσπούν τα κόμπλεξ τους στους άλλους, δεν προδίδουν φίλους, και δεν απατούν τον σύντροφό τους. Αυτές που δεν αποβλέπουν στο πορτοφόλι και την ωραία μηχανή του άλλου, αλλά κοιτάζουν κατευθείαν την καρδιά του και καρτερούν τα χέρια του, να τις σφιχταγκαλιάσουν. Αυτές που είναι ξεκάθαρες και ξηγημένες, δυναμικές και συναισθηματικές, δημιουργικές. Είμαστε οι γυναίκες με ειλικρινές χαμόγελο, με καθάρια προσωπικότητα, που χτίζεται καθημερινά.
Είναι οι γυναίκες που βγαίνουν νικήτριες, έπειτα από σκληρή μάχη εναντίον κάθε ασθένειας, ακόμη κι αυτές που παρά τη δύναμη και το χαμόγελο, η ασθένεια τις νικά. Οι γυναίκες που αγωνίζονται για το κοινό καλό, για έναν ανθρωπινότερο κόσμο, οι γυναίκες που αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους. Οι γυναίκες γιατροί, οι επιστήμονες που διαπρέπουν, οι ένστολες, οι γυναίκες που μάχονται για το δίκαιο, οι γυναίκες που κυνηγούν τη ζωή και ξέρουν να επιβιώνουν.
Όλες εμείς, εγώ, εσύ κι αυτή κι εκείνη, είμαστε αυτές που σήμερα γιορτάζουν.
Χρόνια πολλά στις γυναίκες που τιμούν το φύλο μας.
Χρόνια πολλά στις γυναίκες με κεφαλαία γράμματα.